0651154952
info@fermate.nu
Als ik klaar bent met het schrijven van het levensverhaal, dan blijf ik nog met zoveel verhalen over. Maar je kunt nu eenmaal niet álles vertellen, daarvoor ontbreekt het domweg aan tijd. Zo vertel ik niet dat ze, als één van de oudsten in het grote gezin, soms de kleintjes op bed bracht. En dat ze hen dan kneep, als ze niet meteen stil waren. Of dat zij met dat hele grote gezin in een kleine arbeiderswoning woonden, waar de kinderen geen eigen kamer hadden, niet eens een eigen bed. En dat ze ging trouwen een paar dagen ná haar 21e verjaardag, omdat ze anders toestemming hadden moeten vragen aan hun ouders. Ze hadden die toestemming wel gekregen, maar ze wilden die belachelijke wet omzeilen. Allemaal verhalen die niet alleen vertellen over haar leven, maar ook over de tijd van toen. Met als grootste verschil met nu, de grote rol die de natuur speelde in ieders leven. Men was veel meer buiten. Men was zich veel meer bewust van het verschil tussen dag en nacht en van de seizoenen. Als jong meisje heeft zij nog meegemaakt dat haar vader een wilsterflapper was. Wilsterflappers, dat waren mannen die gingen jagen op goudplevieren. Een erg onzeker bestaan. Soms ving hij weken niets, maar als dan opeens het weer omsloeg en er wintertrek uit het Oosten kwam, kwam vader thuis met zakken vol wilsters.
Wilsterflappen, kievitseieren zoeken, met een kruik naar bed, op de pof naar de kruidenier, de schillenboer die langs kwam……lang vervlogen tijden. Helaas kunnen niet alle verhalen die worden verteld tijdens de voorbereidende gesprekken worden genoemd tijdens het afscheid.
Wed, 07 February